Domingo de Ramos
No domingo de Ramos os fieis de todas as idades fanse presentes na gran celebración cristiá. Podemos afirmar que neste día as igrexas están cheas ata a bandeira. Ramos é o pórtico da Semana Santa ou da Semana Maior dos cristiáns. No domingo de Ramos na Paixón do Señor lembramos ao profecía de Zacarías, que describe a entrada de Xesús en Xerusalén sentado nunha burriña, e ca multitude que vai ao seu encontro para aclamalo con ramos de oliveira. A procesión de Ramos expresa de forma sensible o que foi a nosa peregrinación durante a coresma: subida con Xesús a Xerusalén para vivir tamén con el a Pascua: «recoñecido como home pola súa presenza, humillouse a si mesmo e obedeceu ata á morte e morte na cruz» A liturxia de hoxe inclúe os dous polos do misterio pascual: rexeitamento e aceptación, sombra e luz, a vida ea morte. Da alegría da procesión, pasamos á contemplación da Paixón de Cristo no evanxeo da Misa. Estes dous polos teñen a expresión máis completa e perfecta no altar da Eucaristía, que, sendo sacrificio, é tamén banquete festivo para os fillos de Deus. Neste día a Igrexa recorda a entrada de Cristo, o Señor, en Xerusalén para consumar o misterio pascual. Por este motivo, en todas as misas hai memoria da entrada do Señor na cidade santa; esta memoria faise presente pola procesión ou entrada solemne antes da misa principal, ou pola simple entrada antes das misas restantes. A procesión das Palmas na cidade debe concentrar os fieis das parroquias dos arredores da Catedral, suprimindo as celebracións parroquiais, que coincidan co tempo da procesión, e invitando os fregueses a participar tanto na procesión coma na misa presidida polo Sr.
]]>