IMG_3172

Semana Santa: Mércores Santo

Misa Crismal

Hoxe, Mércores Santo, ten lugar na Catedral a celebración da misa crismal. Será ás 19.00 horas. A Misa Crismal, que o bispo celebra co seu presbiterio, e dentro da cal consagra o Santo Crisma e bendice os óleos dos catecúmenos e dos enfermos, é unha manifestación da comuñón dos presbíteros co seu bispo. Os doce arciprestados da diocese de Ourense estarán representados polos sacerdotes, polos relixiosos e polos seglares de cada un de eles e que logo van a participar nesta celebración. Dous momentos importantes da Misa Crismal son, por un lado, o diálogo entre o Bispo e os sacerdotes e o compromiso destes de obediencia e dedicación plena á misión evanxelizadora e, por outro lado, a consagración e a bendición dos santos óleos, que nos lembra a todos que somos un pobo de reises, un pobo sacerdotal, unha asemblea santa, o pobo de Deus; e, por iso, somos invitados a bendicir o Señor. Co Crisma consagrada polo bispo únxenses aos recén bautizado, os confirmados son sellados e únxense as mans dos sacerdotes, a cabeza dos bispos e as igrexas e altares na súa dedicación. Co óleo dos catecúmenos prepáranse os que serán bautizados e fortalécense para que eles poidan ser capaces de vivir os compromisos que polo sacramento van contraer. Co óleo dos enfermos aténdense a todos aqueles que sofren de enfermidade física ou mental ou pollo peso dos anos, para sanalos e alivialos na súa dor e para que estean mellor preparados para acadar a saúde da vida que nunca máis acaba: vida eterna. Antes da concelebración eucarística os sacerdotes reuniranse na igrexa de Santa Eufemia para un retiro espiritual como preparación para a Misa Crismal e para a celebración da Semana Santa. Será ás 17.00 horas. Concentraranse a o redor de cen sacerdotes chegados de cada un dos doce arciprestados e de cada una das delegacións episcopalais e das didistintas institucions relixiosas. Os arciprestes levarán os santos óleos bedecidos e consagrados neste día para cada un dos seus arciprestados.    ]]>

DSC06407

Arde Notre Dame de París, dolor e impotencia

El Deán Presidente de la S. I. Catedral de Ourense y el Excmo. Cabildo catedralcio ante el pavoroso icendio de la catedral de París: Dolor profundo y sentimiento de impotencia ante el trágico incendio de Notre Dame de París, icono de fe y cultura de Europa. La Catedral de Ourense, con su patrono San Martín de Tours, y el Cabildo Catedralicio se solidarizan con París, con su catedral y con el Rector de Notre Dame y clero catedralicio. Al mismo tiempo hacen votos para su pronta restauración.       ]]>

20190414_114019_resized

Domingo de Ramos

Domingo de Ramos

No domingo de Ramos os fieis de todas as idades fanse presentes na gran celebración cristiá. Podemos afirmar que neste día as igrexas están cheas ata a bandeira. Ramos é o pórtico da Semana Santa ou da Semana Maior dos cristiáns. No domingo de Ramos na Paixón do Señor lembramos ao profecía de Zacarías, que describe a entrada de Xesús en Xerusalén sentado nunha burriña, e ca multitude que vai ao seu encontro para aclamalo con ramos de oliveira. A procesión de Ramos expresa de forma sensible o que foi a nosa peregrinación durante a coresma: subida con Xesús a Xerusalén para vivir tamén con el a Pascua: «recoñecido como home pola súa presenza, humillouse a si mesmo e obedeceu ata á morte e morte na cruz» A liturxia de hoxe inclúe os dous polos do misterio pascual: rexeitamento e aceptación, sombra e luz, a vida ea morte. Da alegría da procesión, pasamos á contemplación da Paixón de Cristo no evanxeo da Misa. Estes dous polos teñen a expresión máis completa e perfecta no altar da Eucaristía, que, sendo sacrificio,  é tamén banquete festivo para os fillos de Deus. Neste día a Igrexa recorda a entrada de Cristo, o Señor, en Xerusalén para consumar o misterio pascual. Por este motivo, en todas as misas hai memoria da entrada do Señor na cidade santa; esta memoria faise presente pola procesión ou entrada solemne antes da misa principal, ou pola simple entrada antes das misas restantes. A procesión das Palmas na cidade debe concentrar os fieis das parroquias dos arredores da Catedral, suprimindo as celebracións parroquiais, que coincidan co tempo da procesión, e invitando os fregueses a participar tanto na procesión coma na misa presidida polo Sr.    ]]>

DSC01107

Viacrucis por las calles de Ourense

Viacrucis por la ciudad de Ourense

Día 12 de abril de 2019

A las 20.00 horas

Organiza la delegación diocesana “da mocidade”

    Vía crucis significa “camino de la cruz”. Al rezarlo, recordamos con amor y agradecimiento lo mucho que Jesús sufrió por salvarnos del pecado durante su pasión y muerte. Al recordar cada estación unimos a la Pasión del Señor, el dolor y sufrimiento de tantos inocentes que siguen cargando cruces injustas en nuestro mundo o que con su dolor suben camino del calvario de su propia vida. Cristo sigue cargando con la cruz de nuestros pecados; el inocente se hace reo siendo ajusticiado por las fechorías los culpables; y lo hace voluntariamente, en un ambiente de infinita misericordia, que es la que Dios nos manifiesta a través de su Hijo que muere en la cruz.   Por las calles de Ourense, jóvenes y no tan jóvenes, revivimos el acontecimiento histórico salvífico de la pasión, muerte y resurrección del Señor.    ]]>

DSC01111

Semana Santa en Ourense

SEMANA SANTA EN LA S. I. CATEDRAL

2019

 

Domingo de Ramos, 14 de abril

·       Salida hacia el Parque de San Lázaro: 11´15

·       Bendición de Ramos en Parque de San Lázaro: 11. 30.

·       Procesión a las 11:30 hasta la Catedral.

·       Santa Misa: 12.00.

Miércoles Santo, 17 de abril

·       Celebración Penitencial en Santa Eufemia: 17.00 hs.

·       Misa Crismal, a las 19:00 h.

Jueves Santo, 18 de abril. ·       Oficio de lecturas y laudes: 10.00 hs.

·       Confesiones: 11.00 en adelante

·       Misa de la Cena del Señor: 17.00 hs.

·       Turnos de adoración ante el Monumento.

Viernes Santo, 19 de abril

·       Oficio de lecturas y laudes: 10.00 hs.

·       Oficios Litúrgicos: 17.00hs.

·       Procesión del Santo Entierro, a las 21:00 hs

Sábado Santo, 20 de abril.                

·       Procesión de Nuestra Señora de la Soledad (dos Caladiños): 7.00 hs.

Desde la Santísima Trinidad hasta la Catedral y regreso.

·       Oficio de lecturas y laudes: 10.00 hs.

·       Vigilia Pascua: 21.00 hs.

Domingo, 21 de abril

·       Procesión de Santa María Madre, a las 11:30 hs.

·       Misa de Pascua: 12.00 hs.

·       Procesión de regreso a Santa María Madre: 13.00 hs.

]]>

20190331_190900_resized

O Diaconado Permanente en Ourense

O diaconado permanente

Por primeira vez en Ourense: Por primeira vez na historia da Igrexa de Ourense, o 31 de marzo ordénase o primeiro diácono permanente na S. I.  Catedral. Será ás 18.30. O Concilio Vaticano II restaurou o diaconado permanente, reafirmando a tripla orde do ministerio ordenado: bispos, sacerdotes e diáconos. Isto aclara que a escaseza sacerdotal non é o motivo da ordenación dos diáconos permanentes, senón que con iso a Igrexa recupera a súa plena identidade xerárquica.   Breve historia do diaconado permanente: O diaconato aparece xa no Novo Testamento e é frecuentemente citado polos pais da Igrexa e polos concilios dos primeiros séculos. A institución diaconal floreceu ata o século V; máis tarde experimentou un lento descenso, acabando por quedarse só como unha etapa intermedia para acceder ao sacerdocio. O Concilio de Trento mandou que se restaurase o diaconado permanente, pero sen accións concretas. O Concilio Vaticano II restitúeo como «o grao propio e permanente da xerarquía». E, por último, o Código de Dereito Canónico, promulgado en 1983 polo Papa Xoán Paulo II, integrou as disposicións que o Concilio Vaticano II ordenara así como as ensinanzas sobre o tema do Papa San Pablo VI. Nas diócesis españolas, as Normas prácticas para o establecemento do diaconado permanente foron aprobadas en Decreto pola Sagrada Congregación para os Sacramentos e Culto Divino con data do 29 de abril de 1978.                                                     Misión dos diáconos permanentes: O diácono exerce o servizo ao Pobo de Deus nos tres ámbitos fundamentais da misión da Igrexa: ensinar, santificar e guiar co testemuño caritativo-social. Así, o diácono está chamado a anunciar o Evanxeo e a predicar. O diácono instrúe o pobo de Deus a través da homilía, da catequese e dos distintos espazos de transmisión da Palabra. No ámbito litúrxico e sacramental, o diácono participa na acción santificadora do pobo de Deus. Así, preside a celebración dalgúns sacramentos (bautismo e matrimonio), preside os ritos exequiais e tamén a Liturxia das Horas, a oración dos fieis, e bendí ás persoas e ás cousas e, por riba de todo, axuda ao Bispo e ao sacerdote na celebracións da Eucaristía. No ámbito caritativo-social, de xeito preeminente, o diácono está chamado a ser dilixente testemuño da caridade de Cristo, que veu para servir e dar a súa vida.                           Cal será a súa misión na diocese de Ourense? Dentro das misión subliñadas e propias dos diáconos, a misión dos diáconos serán aquelas que lle encomende o Sr. Bispo: asistir ao Bispo nas celebracións, celebrar a Palabra, presidir celebracións en ausencia de sacerdotes, bautizar e asistir aos matrimonios, homilías, catequeses, coidado dos enfermos e tamén presidir as Caritas parroquiais, etc. Certamente serán de gran axuda para a Igrexa diocesana.        ]]>

20180317_111156

Festividad de San José. Día del Seminario.

Festa de san Xosé, Día do Seminario Hoxe, 19 de marzo, festa do patriarca san Xosé, a Igrexa en España celebra tamén o Día do Seminario, tendo en conta que a promoción das vocacións ao sacerdocio é «unha misión de todos»: das familias, das parroquias, das escolas, dos movementos, grupos e asociacións. Hai algúns anos lamentabamos a falta de vocacións para a vida sacerdotal e consagrada. E tiñamos medo de que a cousa fora a peor: cada vez menos sacerdotes para atender as nosas comunidades parroquiais; ¿que será das nosas cidades e vilas no día de mañá?, preguntabámonos. Pero, con perspectiva eclesiástica, temos que dicir que eses sentimentos foron superados pola reacción de moitos leigos que tomaron conciencia da necesidade de participar activa e conscientemente no ministerio pastoral da Igrexa. Os sacerdotes son menos, pero con dedicación case exclusiva ao seu ministerio, prescindindo de ocupacións que non lles son propias, e que deben desenrolar os laicos cristiáns. De xeito que, aínda que temos poucos sacerdotes, contamos coa inestimable axuda de tantos segrares nos distintos campos do traballo pastoral. Ourense ten un Seminario vivo; é dicir, con seminaristas. Non tantos coma noutros tempos, pero recibindo unha formación integral (espiritual, intelectual e pastoral), que lles permita ser pastores para os tempos que corren. Probablemente, aqueles de nós que nacemos xa fai algún tempo, temos opinións diferentes sobre o seminario e sobre os novos seminaristas. Pero tamén é certo que non caemos na conta de que a Igrexa evoluciona e camiña ao ritmo que lle marcan os tempos. Os responsables dos seminarios saben diso e esfórzanse por darlles a mellor formación aos novos pastores, que a Igrexa precisa para a tarefa evanxelizadora. Para o traballo da promoción vocacional pensamos nas familias cristiás, nas comunidades parroquiais, nas escolas da Igrexa, nas concertadas e públicas, nos grupos, movementos e asociacións da Igrexa, como lugar apropiado para unha pastoral vocacional. Hai maneiras de pensar distintas sobre a tarefa da promoción vocacional; pero a verdade é que, como din os bispos españois, «a misión pertence a todos», especialmente aos sacerdotes. Parabéns a todos os que levan o nome do patriarca San Xosé e a todos os pais que descobren no varón Xusto ao modelo a imitar na súa vida familiar. ]]>

20190315_202803_resized

Concierto Pórtico del Paraíso

QUIÉNES SOMOS

EL FESTIVAL INTERNACIONAL DE MÚSICA DE OURENSE PÓRTICO DO PARAÍSO

 El Festival Internacional de Música de Ourense Pórtico do Paraíso nació en febrero de 2008 para tratar de llenar un vacío en la vida musical de la ciudad. Fue pensado para ofrecer a su público la posibilidad de escuchar a solistas y grupos de una calidad muy alta o incluso excepcional en lo mejor de nuestro patrimonio arquitectónico. La Catedral, de cuyo Pórtico toma el nombre el Festival, tiene un especial protagonismo pues en ella se abre cada edición con un concierto de música sacra. Paralelamente, se celebran, según la edición, exposiciones, mesas redondas, conferencias, encuentros o clases magistrales por lo que toda la ciudad respira música durante los diez días que dura el evento.

VIERNES, DÍA 15 DE MARZO

S, I. CATEDRAL DE OURENSE – 21:00

HODHECATON

Odhecaton debe su nombre al primer libro de polifonía impreso en 1501 por Ottaviano Petrucci en Venecia, Harmonice Musices Odhecaton. La palabra deriva del griego odè (canción) y ècaton (cien), pues el libro era una recopilación de 100 canciones. Dirigido por Paolo Da Col desde su fundación en 1998, el grupo vocal masculino Odhecaton reúne algunas de las mejores voces de Italia y se ha convertido en todo un referente en la música vocal y en la interpretación del repertorio del Renacimiento y del Barroco, sobretodo del repertorio de compositores como Jacob Obrecht, Josquin Desprez y Loyset Compère. En sus programas más recientes han incluido también obras de varios compositores contemporáneos.  

Galería de fotos:

   ]]>

Catedral-Orense[1]

Visita guiada a la catedral de Ourense y a la torre del campanario. Inauguración.

El campanario de la Catedral se abrirá a las visitas turísticas También se podrán recorrer, a largo plazo, las cubiertas exteriores del templo

Visita guiada a la catedral de Ourense y a la torre del campanario

La más antigua de las ocho campanas que tiene esta catedral data del año 1700, aproximadamente, y todas son de bronce. Cada una de ellas tiene un nombre y tocan para anunciar las horas, los cuartos, las medias y los tres cuartos;  tocan a coro para los Srs. Canónigos; tocan anunciando el inicio del coro; tocan al rezo del Ángelus a las 9.10, a las 12.10 y a las 19,10.  para anunciar Repican en las celebraciones solemnes; repican de manera distinta en las procesiones. Tocan a difunto en la defunción de los canónigos o Srs. Obispos y tocan para dar tierra a los difuntos. Hace bastantes años ya que no se repican a mano, ahora se utiliza un sistema digitalizado para todo el funcionamiento de las campanas, que se ha inaugurado hace ahora un año. La de ayer fue una jornada especial por inusual. Más de un centenar de ourensanos pudieron subir, por primera vez, hasta lo alto de la torre divididos en cuatro turnos diferentes que se programaron entre el Obispado y el Gobierno municipal. Estuvieron en todo momento acompañados de la historiadora y de uno de los técnicos de turismo del Concello para explicarles la importancia de lo que iban a descubrir. No solo de instrumentos de metal se compone esta estructura. Antes de llegar a la cumbre -desde la que las vistas de la ciudad en 360 grados son inigualables- los visitantes, en su gran mayoría nacidos en la capital, descubrieron espacios del templo hasta ahora ocultos a los ojos de todos. Aprendieron que la torre es medieval en su estructura, que está embutida en un cuerpo exterior renacentista y que esconde numerosas marcas de canteros. «La catedral tiene todavía un amplio contenido arqueológico sin estudiar. Fueron muchísimas las personas que trabajaron aquí por el período de tiempo tan amplio que requirió su construcción», explicó mientras señalaba círculos, cuadrados y letras que los que trasladaron y colocaron las piedras dejaron impresas en ellas para poder cobrar por su labor. Antes de llegar a lo alto del campanario, los afortunados que consiguieron hueco en alguna de las visitas pudieron observar gran parte del templo desde la zona alta en la que se ubica el órgano, comprobando el juego de luces y sombras que se producen por la construcción inferior -románica- en la que apenas entra el sol y la superior -gótica- en la que las cristaleras y la luminosidad cobran protagonismo. También pasaron por la zona en la que residía el campanero -una estancia pequeña a media altura de la torre- en la que se guarda un tenebrario del siglo XV. Se trata de un candelabro de forma triangular con quince velas, dispuestas escalonadamente, que se iban apagando progresivamente durante el oficio de tinieblas en Semana Santa. «Del Pórtico del Paraíso hay que resaltar tres cosas muy importantes. La primera es que es una copia del Pórtico de la Gloria porque por aquella época todas las ciudades de Galicia querían imitar al templo santiagués. La segunda es que no es del Maestro Mateo, al contrario de lo que se piensa, porque se hizo cincuenta años después que el de la capital gallega, así que seguramente sería obra de algún discípulo suyo. Y la tercera es que este sí conserva su policromía original, mientras que la del Pórtico de la Gloria tuvo que hacerse nuevamente casi por completo», instruyó a los presentes el técnico de turismo, José Ramón Gómez. Sobre el Santo Cristo y el Altar Mayor también se llevaron información los curiosos. «Empezaron a llegar tantos devotos marineros haciendo ofrendas que decidieron hacerle una capilla a él solo en el siglo XVI que se amplió en el siglo XVII que, como curiosidad, les diré que se construyó torcida porque si no se invadía la casa de los marqueses de Bóveda de Limia. De hecho tuvieron que indemnizarlos», apuntó tras hablar de la decoración realizada por los artistas barrocos Domingo de Andrade y Castro Canseco. «Lo mejor es la panorámica de todo el templo visto desde donde está el órgano» En cada turno de las visitas programadas la media de inscritos fue de 15 personas. Isabel Gil, ourensana, fue una de ellas. Nunca había tenido la oportunidad de subir al campanario del templo. «En cuanto me enteré me apunté para la primera hora de las visitas que había a las once de la mañana, por si acaso», contaba emocionada después del susto que dio el repique de las 11.30 horas en lo alto de la torre. «Llevo setenta años aquí y nunca la había visto por dentro. Y lo que más me gustó es la panorámica de la catedral desde donde está el órgano. Se lo recomendaría a todo el mundo», añadió.

«La visita es extraordinaria. Es una pena que no se promocionase antes, sobre todo por los que somos de aquí y no pudimos conocerlo hasta ahora», se lamentaba Antonio Cuña, otro de los curiosos que no dudó en apuntarse al recorrido con un grupo de familiares y amigos. «Impresiona pensar que lo que se vería desde aquí cuando se construyó la Catedral era todo campo y casitas bajas de una planta. Esperemos que se repita con más asiduidad para los que se hayan quedado sin poder venir», imaginaba bajo las ocho campanas con los ojos puestos más allá de las rejas de seguridad instaladas.

Miguel Villar. La Voz de Galicia: 14 – III – 2019
]]>

20190310_121518_resized

Celebración de la Eucaristía. ONG Viudas María Andrea

ONG Viudas María Andrea

Misa ofrecida por el eterno descanso de los esposos e hijos fallecidos de las viudas de la asociación de María Andrea. La ONG de Viudas María Andrea nace en Ourense en el año 1984. Tiene 39 años de existencia. Su finalidad fue siempre: «Luchar y defender los derechos de las mujeres viudas y de sus hijos, preocupándose no solo por su plena igualdad sino también por su completa integración social». La forma de conseguirlo: formando una nueva y gran familia. «Porque lo que nosotras hemos formado en estos 25 años es otra familia».

El papa Francisco defiende la dignidad de la mujer

El Pontífice indicó que se debe evitar referirse a la mujer hablando solo de la función que cumple en la sociedad o en una institución, sin tener en cuenta que la mujer, en la humanidad, cumple una misión que va más allá y que no puede ofrecer ningún hombre: “el hombre no trae la armonía, la trae ella. Es ella la que traer la armonía, que nos enseña a valorar, a amar con ternura, y que hace que el mundo sea una cosa hermosa”. El Papa explicó que la mujer no está “para lavar platos. No: la mujer está para aportar armonía. Sin mujer no hay armonía”. En este sentido, condenó el crimen de la explotación de mujeres. “Muchas veces escuchamos: ‘Es necesario que en esta sociedad, que en esta institución haya una mujer para hacer tal cosa…’. No, no. La funcionalidad no es el propósito de la mujer. Es verdad que la mujer debe hacer cosas, y hace cosas como todos los demás. El propósito de la mujer es la armonía en el mundo». «La explotación de las personas es un crimen de lesa humanidad, es verdad. Pero la explotación de la mujer es un crimen mayor, porque destruye la armonía que Dios ha querido dar al mundo”. “La mujer es la armonía, es la poesía, es la belleza. Sin ella, el mundo no sería así de hermoso, no sería armónico. Me gusta pensar que Dios creó a la mujer para que todos nosotros tuviéramos una madre”. Galería de Fotos:          ]]>