escudo

Fallece D. José Diéguez Rebordeo

LA CATEDREAL DE OURENSE DE LUTO 

POR EL FALLECIMIENTO DEL QUE FUERA SU OBISPO

D. JOSÉ DIÉGUEZ REBOREDO

R. I. P.

 Un Obispo bueno y humilde

José Diéguez Reboredo ​ fue ordenado Obispo de Osma Soria el 28 de octubre de 1984. En el 1987 fue nombrado Obispo de Ourense hasta el año 1996, en que sucede a Monseñor Cerviño en el obispado de Tui-Vigo.Un grupo de 20 sacerdotes estamos haciendo los Ejercicios Espirituales en el Santuario de los Milagros. A media tarde del día 18 de julio del 2022 nos llega la noticia del triste acontecimiento: fallece D. José Diéguez Rebordeo, obispo que fue de la diócesis de Ourense por un período de 9 años. Una oración por su eterno descanso y dolor y consternación por su fallecimiento.

Era un obispo muy querido por la Iglesia en Ourense. Hombre sencillo, humilde, desprendido. D. José Diéguez era un hombre práctico. Estudiaba los problemas, buscaba posibles soluciones y los proponía al Consejo de Gobierno, al Consejo Presbiteral. Luego, con suavidad, indicaba lo que a él le parecía oportuno: casi siempre era esa la solución válida. Su episcopado se forjó en el sufrimiento. El día de su ordenación, en fatal accidente de tráfico, le fallecen tres familiares a los que le tenía un profundo afecto. Nunca le oí nombrar tal acontecimiento a lo largo de su vida episcopal: lo sufrió, lo asumió, lo incorporó a su vida sacerdotal y, con la ayuda del Señor, lo incorporó a su episcopado.

Tengo el honor de haber sido nombrado Vicario de Pastoral por D. José Diéguez, a propuesta del clero da la diócesi en octubre del año 1994. Con D. José se inició en Ourense la Programación Diocesana de Pastoral. Una de sus primeras visitas a los arciprestazgos coincidió en el Santuario de los Milagros. Los sacerdotes le esperaban con gozo para saludarle y darle la bienvenida. Al bajarse del coche, antes de saludar a nadie, se dirigió al Santuario de la Virgen de los Milagros. Los sacerdotes comentaron: “va a ser buen orensano, pues ama a la Virgen”.

Antes de finalizar su estancia en Ourense, intentó realizar un sínodo diocesano. Se dieron los primeros pasos. Pero todo quedó frustrado por su nombramiento como nuevo Obispo de Tui Vigo. Sucedió en el año 1996, mes de mayo. Me invitó a que lo acompañara a la fiesta del Santísimo en Lugo. Lo hice de muy buena gana. A la vuelta, como tenía por costumbre, me invitó a rezar con él el rosario. Así lo hicimos. Pero el asombro me vino cuando en el rezo del Rosario no salía del primer misterio, repitiendo Avemarías. Yo me di cuenta de que estaba muy preocupado por algo grave. A los dos o tres días era nombrado Obispo de Tui Vigo. De ello nada me comentó en el viaje.

Entre otras muchas anécdotas de su sencillez, les recuerdo esta: llegó a una parroquia para la visita pastoral. Los feligreses ven que un sacerdote baja del autobús y pregunta por el Sr. Cura. Nadie sabe que es el Obispo. Una mitra debajo del brazo, descubre al sacerdote y, sonriente, le saluda con un abrazo.

Una anécdota más. Es viernes de cuaresma, el Sr. Cura invita al Obispo a comer en el restaurante del pueblo. Sólo hay churrasco. Pide por favor a los hospederos que les hagan cualquier otra cosa, un par de huevos, por ejemplo. Se niegan. Una señora que contempla el caso los espera a la puerta, los lleva a su casa, y los agasaja lo mejor que puede. Al terminar comentaba el Sr. Obispo: “nunca tan bien me prestó una comida y nunca me he sentido tan bien agasajado”.

Cuando por algún motivo especial debía participar en algún encuentro con las autoridades, lo hacía con mucha discreción, y se ausentaba sin mucho ruido. Comentaba en son de broma, “esto no les gusta a los Srs. Canónigos, que se sienten desplazados”.

La Iglesia diocesana agradece a D. José Diéguez Reboredo las distintas normativas pastorales y canónicas que, debidamente estudiadas por el Consejo de Gobierno y por el Consejo Presbiteral, eran publicadas y que conservamos como oro en paño. No era Obispo de grandes sermones. Para estas labores solía aconsejar la elección de sacerdotes diocesanos.

Algunos sacerdotes criticaban a D. José porque les parecía algo de izquierdas. D. José cumplía la doctrina social de la Iglesia, procurando favorecer a los más pobres y necesitados. En alguna reunión le criticaron por esto. Decían, “le pesa más el hombro izquierdo que el derecho”.  Con total serenidad les explicó el porqué de su actuación y algunos de aquellos sacerdotes, al despedirse, le llamaron a aparte y les pidieron perdón por su osadía.

Durante su ministerio episcopal en Ourense, la Iglesia vivía tiempos difíciles económicamente hablando. Por eso, D. José, con esmero y valentía, intentó sanear las cuentas de cara al futuro incierto que se presentaba. Y a fe que estaba en lo cierto.

¡D. José, en el cielo seguirá siendo nuestro pastor bueno y solícito!

]]>

IMG_6730

Nuestra Señora del Monte Carmelo

NOVENA A LA VIRGEN DEL CARMEN

Del  día 12 al 16 de julio

INTRODUCCIÓN:

La advocación del Carmelo, plasmada en la imagen de la Virgen del Carmen, es una de las más visitadas por los fieles cristianos. Siempre hay alguien rezando a sus pies o trayendo ramos de flores para adornar su retablo. Además de la novena a la Virgen del Carmen muchos fieles devotos han recibido la imposición del santo Escapulario, que llevan con honor colgado de su cuello.

Himno a la Virgen del Carmen:

 

El barco del Carmelo reza y canta, al hacerse a la mar del nuevo día, y en su mástil por vela se levanta el santo Escapulario de María.

Corre, copo de lana bien tejido. Vete al ancho camino de las gentes. Ilumina la noche del olvido y recoge el cansancio de las frentes.

Toca el pecho de acero de los barcos. Cruza el recto camino de las balas. Sube al negro confín y abre los arcos de la gracia divina con tus alas.

Estamos en la ruta; la esperanza tiñéndonos los ojos va delante, el corazón cantando lo que alcanza, y la noche ha perdido su semblante. Amén.

Temario: 1º. Dispensadora de todas las gracias, 2º. Meditaba todo en su corazón. 3º. Intercesora en los peligros. 4º. Protector de los hombres del mar. 5º. Consuelo de los afligidos. 6º. Modelo de intimidad con Dios. 7º. Madre de las personas consagradas. 8º. Auxilio de las Almas del purgatorio. 9º. Fiel cumplidora de las promesas de su santo escapulario.,

 PETICIÓN:

Pidamos al Señor por medio de María, Nuestra Señora del Carmen, la gracia que deseamos obtener en esta novena.

DIOS TE SALVE MARÍA… GLORIA AL PADRE…

 ORACIÓN FINAL:

Te suplicamos, Señor, que la poderosa intercesión de la Virgen María, en su advocación del monte Carmelo, nos ayude y nos haga llegar hasta Cristo, monte de salvación. Por Cristo, Nuestro Señor. Amén.

JACULATORIA:

Nuestra Señora del Carmen. Ruega por nosotros

]]>

Image-11

Novena a san Benito de Nursia

NOVENA BREVE A SAN BENITO DE NURSIA

DEL DÍA 3 AL 11 DE JULIO

 

San Benito de Nursia

San Benito abad, patrono de Europa, na­ció en Nursia (Italia). Abrazó la vida eremítica en la región de Subiaco, donde pronto se vio rodeado de muchos discípulos. Pasado un tiempo, se trasladó a Casino, donde fundó el célebre monasterio de Montecasino y escribió una Regla, que se propagó de tal modo por todas partes que por ella ha merecido ser llamado «Patriarca de los monjes de Occidente». Murió, según la tradición, el 21 de marzo del año 547.

Temario para cada día: 1º. San Benito escucha desde niño la llamada de Dios; 2º. Vive en soledad en Subiaco; 3º. Se alimenta de la Palabra de Dios; 4º. Modelo de los que viven la castidad; 5º. Ama a los pobres y es rico en Dios; 6º. Es libre en la obediencia; 7º. Su lema es “ora et labora”;8º. Maestro de humildad y alegría; 9º. Protector de los ancianos y compañero en la santa muerte.  PETICIÓN: Pidamos al Señor por medio de san Benito la gracia que deseamos obtener en esta novena. PADRE NUESTRO…. GLORIA AL PADRE… ORACIÓN: Oh, Dios, que hiciste del abad san Benito un esclarecido maestro en la escuela del Divino Servicio concédenos que, prefiriendo tu amor a todas las cosas, avancemos por la senda de tus mandamientos con libertad de corazón. Por Jesucristo Nuestro Señor. Amén. JACULATORIA: San Benito. Ruega por nosotros.]]>

Foto Milagros

Consejo de Pastoral

Programación Diocesana de Pastoal

CURSO 2022-2023

LEMA

Ánimo, son eu. Non teñades medo (Mc 6,50)

 

OBXECTIVO

Ser testemuñas, con obras e palabras, da riqueza do noso encontro con Cristo, entre aqueles cos que convivimos e saíndo ao encontro dos que estamos afastados.

 

Obxectivo específico primeiro: ANUNCIO

Promover espazos comunitarios de encontro con Xesuristo que nos axuden a reavivar a nosa fe e nos convertan en testemuñas ante os demais.

 

Accións a nivel diocesano

  • Difundir e facer seguimento da posta en marcha das propostas do Sínodo Diocesano.Responsable: Vigairía de Pastoral.
  • Crear un equipo para deseñar itinerarios de acompañamento aos pais nos seus procesos de fe. Responsables: Delegacións de Catequese, Familia e Apostolado Segrar.
  • Crear canles para ter presenza en ámbitos non estritamente eclesiais. Responsables: Delegacións de Apostolado Segrar e Medios de Comunicación Social.

Accións a nivel arciprestal

  • Organizar encontros para impulsar a formación e pertenza a grupos e comunidades (Acción Católica, Movementos, formación de catequistas) que compartan a vida de fe e experiencias evanxelizadoras. (Instrumento 4º, tema 1, proposta 5ª).
  • Propiciar espazos para dar a coñecer o que somos e vivimos: peregrinacións, voluntariado, deporte, música, campos de traballo, campamentos, encontros en santuarios e mosteiros… (Instrumento 4º, tema 2, proposta 3ª). Responsables: Arcipreste e Consello pastoral arciprestal.

 

Accións a nivel parroquial

  • Aproveitar as ocasións que nos ofrecen as celebracións litúrxicas, vodas, bautizos ou enterros, para achegarnos aos afastados e realizar o primeiro anuncio. (Instrumento 4º, tema 1, proposta 3ª).
  • Crear un equipo de acollida como testemuña da proximidade evanxelizadora da Igrexa. (Instrumento 3º, tema 3, proposta 4ª).
  • Fomentar a utilización de novas tecnoloxías como ferramentas de evanxelización, formación e información. (Instrumento 4º, tema 1, proposta 6ª). Responsable: Párroco e Consello pastoral parroquial.

 

Obxectivo específico segundo: CELEBRACIÓN

Revitalizar as celebracións litúrxicas de modo que nos axuden a ser testemuñas da ledicia pascual. (Instrumento 3º, tema 1, proposta 1ª).

 

Accións a nivel diocesano

  • Elaborar e difundir material sobre o significado dos xestos e palabras da celebración de cada sacramento. (Instrumento 3º, tema 1, proposta 3ª).
  • Deseñar unha campaña para animar á participación presencial nas celebracións, especialmente a Eucaristía dominical, así como nos demais encontros promovidos no ámbito da Igrexa. (Instrumento 3º, tema 2, proposta 8ª). Responsables: Delegacións de Liturxia e Catequese.
  • Formar leigos que poidan reunir á comunidade e celebrar a fe ofrecéndolles recursos e medios para a súa formación e ministerio. (Instrumento 3º, tema 2, proposta 6ª).Responsables: Vigairía de Pastoral e Delegacións de Asuntos Académicos e Apostolado Segrar.

 

Accións a nivel arciprestal

  • Animar aos sacerdotes e ao equipo litúrxico arciprestal a coñecer e difundir os materiais sobre o significado dos xestos e palabras da celebración de cada sacramento. (Instrumento 3º, tema 1, proposta 3ª).
  • Facer presente a campaña da Eucaristía dominical e elaborar un calendario cos horarios e lugares das eucaristías de referencia. (Instrumento 3º, tema 3, proposta 8ª).
  • Crear equipos de liturxia, que preparen, animen e coordinen o desenvolvemento das celebracións, aplicando as normas litúrxicas, alentando á comunidade a ser parte activa das mesmas. (Instrumento 3º, tema 1, proposta 2ª).
  • Buscar leigos para recibir a formación proposta a nivel diocesano. (Instrumento 3º, tema 2, proposta 6ª).Responsables: Arcipreste e equipo arciprestal.

 

Accións a nivel parroquial

  • Utilizar o material sobre o significado dos xestos e palabras da celebración de cada sacramento. (Instrumento 3º, tema 1, proposta 3ª).
  • Insistir na participación presencial na Eucaristía dominical.
  • Aproveitar as celebracións da piedade popular para revitalizar a vida litúrxica do noso pobo. (Instrumento 3º, tema 3, proposta 11ª). Responsables: Párrocos e equipo de liturxia parroquial.

 

Obxectivo específico terceiro: ACCIÓN CARITATIVO-SOCIAL E COMUÑÓN

Vivir a comuñón eclesial como camiño de transformación da realidade, formándonos como discípulos para a acción.

 

Accións a nivel diocesano

  • Deseñar e publicar un proxecto de cara á creación dos centros de referencia desde onde se coordine e se faga visible o traballo pastoral da Igrexa (estrutura, medios humanos e materiais e áreas fundamentais de traballo). (Instrumento 2º, tema 1, proposta 6ª). Responsables: CPD e Consello de Presbiterio.
  • Buscar canles para alentar a participación dos leigos nas diversas organizacións sociais, políticas e económicas de cara á procura do ben común de todas as persoas. (Instrumento 2º, tema 3, proposta 5ª).Responsables: Vigairía de Pastoral e Delegación de Apostolado Segrar.
  • Organizar unha xornada de reflexión, formación e revisión en torno a como facer a acollida desde Cáritas.Responsable: Cáritas diocesana.

 

Accións a nivel arciprestal

  • Constituír os consellos de pastoral arciprestal e que traballen o documento dos centros de referencia do obxectivo a nivel diocesano. (Instrumento 1º, tema 1, proposta 4ª).Responsables: Arcipreste e Consello pastoral arciprestal.
  • Seguir traballando na comunicación e coordinación entre as distintas Cáritas buscando a complementariedade, axuda e apoio mutuo. (Instrumento 2º, tema 2, proposta 7ª).
  • Potenciar reunións dos membros de Cáritas do mesmo arciprestado para a formación sobre a DSI. (Instrumento 2º, tema 1, proposta 7ª). Responsables: Director/a das Cáritas parroquiais e arcipreste.

 

Accións a nivel parroquial

  • Implantar e potenciar os ministerios e servizos laicais nos diferentes ámbitos da vida da Igrexa cunha preparación axeitada. (Instrumento 2º, tema 3, proposta 3ª).
  • Promover a pastoral da saúde coa colaboración de todos os membros da comunidade parroquial. (Instrumento 2º, tema 2, proposta 4ª).
  • Integrar na programación pastoral das parroquias e coidar na catequese a formación para a caridade como expresión do amor de Deus e esixencia da nosa fe. (Instrumento 2º, tema 2, proposta 6ª).Responsables: Párroco e Consello pastoral parroquial
]]>

IMG_20220628_093406

Fiesta de san Pedro y san Pablo

Solemnidad de los santos Pedro y Pablo

Día 29 de junio de 2022

  “En la narración de Matero encontramos la profesión de fe de Pedro al reconocer a Jesús como el Hijo de Dios. Con los signos de la piedra como firme construcción, las llaves como hogar y acogida, y el atar y desatar como responsabilidad para tomar decisiones y avanzar, Jesús confirma que delega en Pedro la autoridad sobre el grupo de creyentes y seguidores.

Pedro y Pablo son apóstoles con personalidades y formas de hacer diferentes, pero piezas clave en el nacimiento de la Iglesia… Líderes apasionados, abiertos a las sorpresas de Dios, son hoy, más que nunca, un modelo de sinodalidad, de mirada compartida en la búsqueda de respuestas a los signos del tiempo” (Misa Claret)

 

San Juan: 21, 15 – 19:

“Simón, hijo de Juan, ¿me amas más que éstos?… Sí Señor, tu sabes que te quiero… Apaciente mis corderos”.

“Simón, hijo de Juan, ¿me amas?… Sí, Señor, tú sabes que te quiero… Pastorea mis ovejas”.

Simón, hijo de Juan, ¿me amas?… Señor, tú conoces todo, tú sabes que te quiero… Apacienta mis ovejas”.

 San Mateo 16, 13 – 19:

“Tú eres el Mesías, el Hijo del Dios vivo… Bienaventurado tú, Simón, hijo de Jonás!… Tú eres Pedro y sobre esta piedra edificaré mi Iglesia, y el poder del infierno no la derrotará…”.

“Te daré las llaves del reino de los cielos; lo que ates en la tierra, quedará atado en los cielos, y lo que desates en la tierra quedará desatado en los cielos”.

]]>

73A00EA7-2E8A-49EB-B3A9-32DD0FC8186D

Aniversario de la dedicación de la Catedral Basílica de san Martiño

Aniversario de la dedicación de la Catedral Basílica de san Martiño de Ourense

Día 22 de junio

El aniversario de la Dedicación de la S. I. Catedral es el día 23 de junio. Como en este año coincide con la solemnidad de la Natividad de san Juan Bautista, que se anticipa al día 23, ya que el día 24, viernes, es la solemnidad del Sagrado Corazón de Jesús, el aniversario Catedral pasa al día 22 de junio.
Cuando se construye un templo, un edificio para congregar al pueblo de Dios y celebrar los sagrados misterios, debe dedicarse con una solemne celebración. Puede dedicarse una iglesia en la que se celebran habitualmente los sagrados misterios si en éstas el altar no está aún dedicado, o si se trata d un edificio que ha cambiado ya sea en su construcción material (por ejemplo, si la iglesia fue radicalmente restaurada), o bien en su estado jurídico (fue elevada a grado de parroquia)
Cuando se dedica una iglesia, todo lo que se encuentra en ella (fuente bautismal, cruces, imágenes, campanas, estaciones del Vía Crucis, etc.) queda bendecido con la dedicación.
La iglesia que se dedica debe tener un titular, que puede ser la Santísima Trinidad, nuestro Señor Jesucristo (bajo la invocación de un misterio de su vida o de un nombre ya introducido en la Liturgia), el Espíritu Santo, la Bienaventurada Virgen María (bajo una de las advocaciones admitidas en la Liturgia), los santos Ángeles, o un santo que figure en el Martirologio Romano. El titular de la Catedral Basílica de Ourense es san Martín de Tours.]]>